ای طایران قدس را عشقت فزوده بال ها

در لا احب الآفلین پاکی ز صورت ها یقین

افلاک از تو سرنگون خاک از تو چون دریای خون

کوه از غمت بشکافته وان غم به دل درتافته

ای سروران را تو سند بشمار ما را زان عدد

سازی ز خاکی سیدی بر وی فرشته حاسدی

آن کو تو باشی بال او ای رفعت و اجلال او

گیرم که خارم خار بد خار از پی گل می زهد

فکری بدست افعال ها خاکی بدست این مال ها

آغاز عالم غلغله پایان عالم زلزله

توقیع شمس آمد شفق طغرای دولت عشق حق

از رحمه للعالمین اقبال درویشان ببین

عشق امر کل ما رقعه ای او قلزم و ما جرعه ای

از عشق گردون مؤتلف بی عشق اختر منخسف

آب حیات آمد سخن کاید ز علم من لدن

بر اهل معنی شد سخن اجمال ها تفصیل ها

گر شعرها گفتند پر پر به بود دریا ز در