خوی با ما کن و با بی خبران خوی مکن

اول و آخر تو عشق ازل خواهد بود

دل بنه بر هوسی که دل از آن برنکنی

هم بدان سو که گه درد دوا می خواهی

همچو اشتر بمدو جانب هر خاربنی

هان که خاقان بنهاده است شهانه بزمی

میر چوگانی ما جانب میدان آمد

روی را پاک بشو عیب بر آیینه منه

جز بر آن که لبت داد لب خود مگشا

روی و مویی که بتان راست دروغین می دان

بر کلوخی است رخ و چشم و لب عاریتی

قامت عشق صلا زد که سماع ابدی است

دم مزن ور بزنی زیر لب آهسته بزن