صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن

دل و جان شهید عشقت به درون گور قالب

تو چو یوسفی رسیده همه مصر کف بریده

و اگر قدم فشردی به جفا و نذر کردی

تو مگو کز این نثارم ز شما چه سود دارم

رخ همچو زعفران را چو گل و چو لاله گردان

چو غلام توست دولت نکشد ز امر تو سر

چو به پیش کوه حلمت گنهان چو کاه آمد

تن ما دو قطره خون بد که نظیف و آدمی شد

ز جهان روح جان ها چو اسیر آب و گل شد

چو ز حرف توبه کردم تو برای طالبان را

ز برای گرم کردن بود این دم چو آتش

تو که شاه شمس دینی تبریز نازنین را