ایها الساقی ادر کأس الحمیا نصف من

مطربا نرمک بزن تا روح بازآید به تن

نام شمس الدین به گوشت بهتر است از جسم و جان

مطربا بهر خدا تو غیر شمس الدین مگو

نام شمس الدین چو شمعی همچو پروانه بسوز

تا شود این جان تو رقاص سوی آسمان

شمس دین و شمس دین و شمس دین می گو و بس

مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول

یک شبی تا روز دف را تو بزن بر نام او

ناگهان آن گلرخم از گلستان سر برزند

لاله ها دستک زنان و یاسمین رقصان شده

خارها خندان شده بر گل بجسته برتری