جوی آب و جوی خمر و جوی شیر و انگبین

تا فلان گوید چنان و آن فلان گوید چنین

کان فلانم خار خواند وان فلانم یاسمین

کان فلانت گبر گوید وان فلانت مرد دین

کز خمارش سجده آرد شهپر روح الامین

چشم اول را مبند و چشم احول را مبین

چون مگس کز شهد افتد در طغار دوغگین

با چنان پرها چه غم باشد تو را از آب و طین

سجده ای کن پیش آدم زود ای دیو لعین

هر طرف گلشن نمودی هر طرف ماء معین

چون بدین راضی شدی یارب تو را بادا معین

شمس تبریزی چگونه گستریدش در زمین