روی او فتوی دهد کز کعبه بر بتخانه زن

عقل گوید گوهرم گوهر شکستن شرط نیست

سنگ ما گوهر شکست و حیف هم بر سنگ ماست

این نه بس دل را که دلبر دست در خونش کند

هر که را جست او به رحمت وارهید از جست و جو

آن لبی کانگشت خود لیسید روزی زان عسل

هر که صحرایی بود ایمن بود از زلزله

کی سلیمان را زیان شد گر شد او ماهی فروش

گر بشد انگشتری انگشت او انگشتری است

چشم بد خود را خورد خود ماه ما زان فارغ است