بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون

کی شنود این بانگ را بی گوش ظاهر دم به دم

نردبان حاصل کنید از ذی المعارج برروید

کی تراشد نردبان چرخ نجار خیال

تا تراشیده نگردی تو به تیشه صبر و شکر

بنگر این تیشه به دست کیست خوش تسلیم شو

پایه ای چند ار برآیی باشی اصحاب الیمین

گر ز صوفی خانه گردونی ای صوفی برآ

ور فقیری کوس تم الفقر فهو الله بزن

گر چو نونی در رکوع و چون قلم اندر سجود

چشم شوخ سوف یبصر باش پیش از یبصرون

چون درخت سدره بیخ آور شو از لا ریب فیه

بنگر آن باغ سیه گشته ز طاف طایف