می گزید او آستین را شرمگین در آمدن

آن طرف رندان همه شب جامه ها را می کنند

رومیانش جامه دزد و زنگیانش جامه دوز

سرفرازی کار شمع و سرسپاری کار او

در سپردن هر کی زودتر در فروزش بیشتر

چون درآرد ماه رویی دست خود در گردنت

تا بریزی و برویی آن زمان در باغ او

عاشقان اندرربوده از بتان روبندها

بر سر گور بدن بین روح ها رقصان شده

زلف عنبرسای او گوید به جان لولیان

مرتضای عشق شمس الدین تبریزی ببین