بدان خورشید شرق و شمع روشن

که هر مسکین بدان سو یافت مسکن

که هر بی سر از او افراشت گردن

دل ترسندگان را نیست مؤمن

ز پایت او گشاید بند آهن

چو گنجشکان درآ از راه روزن

چه سود عنبرینه و مشک و لادن

برو ای قلتبان و ریش می کن

گل و نسرین و بید و سرو و سوسن

چو آتش که درآویزد به روغن

مرم ز آتش نه ای نمرود بدظن

بروید مر تو را از خویش جوشن

که آن مه را برای ماست خرمن

به کوری دی و بر رغم بهمن

به قاب قوس رستستی ز مکمن

مثال مرهمی در کار کردن

بلادر گر ننوشی باش کودن