کز یار دروغی ها از صدق به و احسان

عدل است همه ظلمش داد است از او بهتان

خاری که خلد دلبر خوشتر ز گل و ریحان

وان دل که ملول آید خوش بوس و کنار است آن

آن آب خضر باشد از چشمه گه حیوان

بیگانگیش خویشی در مذهب بی خویشان

بخلش همه احسان شد جرمش همگی غفران

من مذهب ابرویش بخریدم و دادم جان

بردار دل روشن باقیش فرو می خوان

گویی ز دهان من صد حجت و صد برهان