صد جان به عوض بستان وان شیوه تو با ما کن

طنبور دل ما را هم ناله سرنا کن

وان خون دل زر را در ساغر صهبا کن

ور زهد سخن گوید تو وعده به فردا کن

زنجیر خودم بنما وز دور تماشا کن

جان گفت علی الله گو دل گفت علالا کن

زان زلف خوش مشکین ما را تو چلیپا کن

زان راهب پرحاصل یک بوسه تقاضا کن

گر رغبت ما بینی این قصه غرا کن