تا چشم ها گشاید ز اشکوفه بوستان را

زان مردمک چو دریا کردست دیدگان را

کاندر شکم ز لطفت رقص است کودکان را

کاندر لحد ز نورت رقص است استخوان را

چابک شوید یاران مر رقص آن جهان را

خاصه چو بسکلاند این کنده گران را

در ظلمت رحم ها از بهر شکر جان را

رقصان و شکرگویان این لوت رایگان را

خود چیست جان صوفی این گنج شایگان را

از خوان حق چه گویم زهره بود زبان را

پاینده دار یا رب این کاسه را و خوان را

هر خام درنیابد این کاسه را و نان را

پیش مگس چه فرق است آن ننگ میزبان را

گه می گزد زبان را گه می زند دهان را