انا فتحنا الصلا بازآ ز بام از در درآ

این جان سرگردان من از گردش این آسیا

اشتر بخوابان هین هله نه از بهر من بهر خدا

از چون مگو بی چون برو زیرا که جان را نیست جا

گر خرقه تو چاک شد جان تو را نبود فنا

چون عشق را سرفتنه ای پیش تو آید فتنه ها

بنگر که در خون می روی آخر نگویی تا کجا

می غلط در سودای دل تا بحر یفعل ما یشا

بر دل خیالی می دود یعنی به اصل خود بیا

نعره زنان کان اصل کو جامه دران اندر وفا