هم سوی پنهان خانه رو ای فکرت و ادراک من

گردون چه دارد جز که که از خرمن افلاک من

من چاک کردم خرقه ات بخیه مزن بر چاک من

چندین گمان بد مبر ای خایف از اهلاک من

شادی نیرزد حبه ای در همت غمناک من

شیران نر بین سرنگون بربسته بر فتراک من

مجنون کنان مجنون شده از شاهد لولاک من

کوه احد جنبان شود برپرد از محراک من

دانی چه جوشش ها بود از جرعه اش بر خاک من

وانگه ببینی گوهری در جسم چون خاشاک من

زان بیضه یابد پرورش بال و پر املاک من

هفت آسمان فانی شود در نو بیضه پاک من

دامن گشا گوهرستان کی دیده ای امساک من

جز احولی از احولی کی دم زند ز اشراک من

گر چه دهان خوش می شود زین حرف چون مسواک من