ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان

نک ساربان برخاسته قطارها آراسته

این بانگ ها از پیش و پس بانگ رحیل است و جرس

زین شمع های سرنگون زین پرده های نیلگون

زین چرخ دولابی تو را آمد گران خوابی تو را

ای دل سوی دلدار شو ای یار سوی یار شو

هر سوی شمع و مشعله هر سوی بانگ و مشغله

تو گل بدی و دل شدی جاهل بدی عاقل شدی

اندر کشاکش های او نوش است ناخوش های او

در جان نشستن کار او توبه شکستن کار او

ای ریش خند رخنه جه یعنی منم سالار ده

تخم دغل می کاشتی افسوس ها می داشتی

ای خر به کاه اولیتری دیگی سیاه اولیتری

در من کسی دیگر بود کاین خشم ها از وی جهد

در کف ندارم سنگ من با کس ندارم جنگ من

پس خشم من زان سر بود وز عالم دیگر بود

بر آستان آن کس بود کو ناطق اخرس بود