دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من

چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو

هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم

تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم

بی پا و سر کردی مرا بی خواب و خور کردی مرا

از لطف تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم

گل جامه در از دست تو ای چشم نرگس مست تو

یک لحظه داغم می کشی یک دم به باغم می کشی

ای جان پیش از جان ها وی کان پیش از کان ها

منزلگه ما خاک نی گر تن بریزد باک نی

مر اهل کشتی را لحد در بحر باشد تا ابد

ای بوی تو در آه من وی آه تو همراه من

جانم چو ذره در هوا چون شد ز هر ثقلی جدا

ای شه صلاح الدین من ره دان من ره بین من