ای دل صافی دم ثابت قدم

سر ننهی جز به اشارات دل

از طرب باد تو و داد تو

رقص کنان خواجه کجا می روی

خواجه کدامین عدم است این بگو

عشق غریب است و زبانش غریب

خیز که آورده امت قصه ای

بشنو این حرف غریبانه را

از رخ آن یوسف شد قعر چاه

قصر شد آن حبس و در او باغ و راغ

همچو کلوخی که در آب افکنی

همچو شب ابر که خورشید صبح

همچو شرابی که عرب خورد و گفت

از طرب این حبس به خواری و نقص

ای خرد از رشک دهانم مگیر

گر چه درخت آب نهان می خورد

هر چه بدزدید زمین ز آسمان

گر شبه دزدیده ای وگر گهر

رفت شب و روز تو اینک رسید