همتم شد بلند و تدبیرم

تو دهانم گرفته ای که خموش

زان ز عالم ربوده ام حلقه

پیر ما را ز سر جوان کرده ست

چون گشاد من از کمان تو است

با گشادت چه جای تیر و کمان

دیدن غیر تو نفاق بود

با من آمیختی چو شکر و شیر

طاقتم طاق شد ز جفتی خویش

درد تأخیر چون برآرد دود