تا به شب ای عارف شیرین نوا

تا به شب امروز ما را عشرتست

درخرام ای جان جان هر سماع

در میان شکران گل ریز کن

عمر را نبود وفا الا تو عمر

بس غریبی بس غریبی بس غریب

با که می باشی و همراز تو کیست

ای گزیده نقش از نقاش خود

با همه بیگانه ای و با غمش

جزو جزو تو فکنده در فلک

دل شکسته هین چرایی برشکن

آخر ای جان اول هر چیز را

یوسفا در چاه شاهی تو ولیک

چاه را چون قصر قیصر کرده ای

یک ولی کی خوانمت که صد هزار

حشرگاه هر حسینی گر کنون

مشک را بربند ای جان گر چه تو