چو بیایی به زیارت سره بیرون آیم

مرده و زنده بدان جا که تویی آن جایم

چه نواها زنم آن دم که دمی در نایم

یاد کن از من مسکین که تو را می پایم

چون نیابم لب نوشت کف خود می خایم