ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا

از هجر روزم قیر شد دل چون کمان بد تیر شد

ای موسی عمران که در سینه چه سیناهاستت

رخ زعفران رنگ آمدم خم داده چون چنگ آمدم

چشم محمد با نمت واشوق گفته در غمت

خورشید پیشت چون شفق ای برده از شاهان سبق

ای جان تو و جان ها چو تن بی جان چه ارزد خود بدن

تا برده ای دل را گرو شد کشت جانم در درو

ای تو دوا و چاره ام نور دل صدپاره ام

نشناختم قدر تو من تا چرخ می گوید ز فن

ای قاب قوس مرتبت وان دولت بامکرمت

ای خسرو مه وش بیا ای خوشتر از صد خوش بیا

مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین