امتزاج روح ها در وقت صلح و جنگ ها

چون تغییر هست در جان وقت جنگ و آشتی

چون بخواهد دل سلام آن یکی همچون عروس

باز چون میلی بود سویی بدان ماند که او

از نظرها امتزاج و از سخن ها امتزاج

همچنانک امتزاج ظاهرست اندر رکوع

بر تفاوت این تمازج ها ز میل و نیم میل

آن رکوع باتأنی وان ثنای نرم نرم

این همه بازیچه گردد چون رسیدی در کسی

آن خداوند لطیف بنده پرور شمس دین

با عدم تا چند باشی خایف و امیدوار

هستی جان اوست حقا چونک هستی زو بتافت

گه به تسبیع هوا و گه به تسبیع خیال

گه خیال خوش بود در طنز همچون احتلام

وانگهی تخییل ها خوشتر از این قوم رذیل

پس از آن سوی عدم بدتر از این از صد عدم

تا نیاید ظل میمون خداوندی او