بیگانه و سخت آشناییم

بر یوسف مصر برفزاییم

گر ما رخ خود به مه نماییم

چون ما پر و بال برگشاییم

ما قبله جمله سجده هاییم

تا جانت به لطف دررباییم

پنداشت که ما ز حق جداییم

ماییم به حسن لطف ماییم

کو شاه کریم و ما گداییم

شادیم که شاه را سزاییم

در محو نه او بود نه ماییم