بیرون شدم از زحیر و جان بردم

جان را به جهان بی نشان بردم

خوش رخت به سوی لامکان بردم

چون تیر پریدم و کمان بردم

من گوی سعادت از میان بردم

رفتم سوی بام و نردبان بردم

ز آن خوشتر بد که من گمان بردم

بازش سوی باغ و گلستان بردم

زودش سوی اصل اصل کان بردم

هم جانب زرگر ارمغان بردم

آلاجق خود بدان کران بردم

چون راه به خطه جنان بردم

که سر ز بلا و امتحان بردم

پیغام تو سوی آسمان بردم

سرجمله به خالق فغان بردم

دل را به جناب غیب دان بردم