72
غزل شمارهٔ ۱۵۱۹
بیا کامروز بیرون از جهانم
بیا کامروز من از خود نهانم
گرفتم دشنه ای وز خود بریدم
نه آن خود نه آن دیگرانم
غلط کردم نبریدم من از خود
که این تدبیر بی من کرد جانم
ندانم کآتش دل بر چه سان است
که دیگر شکل می سوزد زبانم
به صد صورت بدیدم خویشتن را
به هر صورت همی گفتم من آنم
همی گفتم مرا صد صورت آمد
و یا صورت نیم من بی نشانم
که صورت های دل چون میهمانند
که می آیند و من چون خانه بانم