از اول امروز چو آشفته و مستیم

آن ساقی بدمست که امروز درآمد

آن باده که دادی تو و این عقل که ما راست

امروز سر زلف تو مستانه گرفتیم

رندان خرابات بخوردند و برفتند

وقت است که خوبان همه در رقص درآیند

یک لحظه بلانوش ره عشق قدیمیم

از گفت بلی صبر نداریم ازیرا

بالا همه باغ آمد و پستی همگی گنج

خاموش که تا هستی او کرد تجلی

تو دست بنه بر رگ ما خواجه حکیما

هر چند پرستیدن بت مایه کفر است

جز قصه شمس حق تبریز مگویید