هر چند که بی هوشم در کار تو هشیارم

پای از پی آن کوبم کانگور تو افشارم

بستان قدحی شیره دریاب که عصارم

تا غوطه خورم یک دم در شیره بسیارم

هین چاشنیی بستان زین باده که من دارم

دانم که چه داری تو در روت نمی آرم

تا ناظر حق باشی ای مرغ گرفتارم

ور خار خسک باشد حق سازد گلزارم

که کار تو می سازد ای خسته بیمارم

از ضد ضدش انگیزم من قادر و قهارم

گویم به چمن دی شو داری عجب اقرارم

و اندر پی روز تو من چون شب سیارم