گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم

فوق فلک مکان تو جان و روان روان تو

این دو حریف دلستان باد قرین دوستان

مرغ دل علیل را شهپر جبرئیل را

خمر عصیر روح را نیست نظیر در جهان

معجز موسوی تویی چون سوی بحر غم روی

جام پر از عقار کن جان مرا سوار کن

مرکب من چو می بود هر عدمیم شیء بود

هین که فزود شور من هم تو بخوان زبور من