که بزمست و چنگ و ترنگاترنگ

ببویید بوی و نبینید رنگ

زهی دشت بی حد در آن کنج تنگ

نه قدسی که افتد به دست فرنگ

چو حلقه ست بر در در آن کوی و دنگ

بمانده است بیرون ز بیم نهنگ

که نی عربده بینی آن جا نه جنگ

که از جام خورشید دارند ننگ

شراب دلارام و بکنی و بنگ

ز سغراق خواب و ز ساقی زنگ

ندانند افسار از پالهنگ

همه شهر لنگند تو هم بلنگ

به جرات چو شیر و به حمله پلنگ