من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش

سر و پا گم مکن از فتنه بی پایانت

آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم

ای درختی که به هر سوت هزاران سایه ست

سایه ها را همه پنهان کن و فانی در نور

ملک دل از دودلی تو مخبط گشتست

عقل تاجست چنین گفت به تثمیل علی