رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینش

هر لحظه و هر ساعت یک شیوه نو آرد

آن طره پرچین را چون باد بشوراند

بر روی و قفای مه سیلی زده حسن او

آن ماه که می خندد در شرح نمی گنجد

صد چرخ همی گردد بر آب حیات او

گولی مگر ای لولی این جا به چه می لولی

گر اسب ندارد جان پیشش برود لنگان

ور پای ندارد هم سر بندد و سر بنهد

عشقست یکی جانی دررفته به صد صورت

حسن و نمک نادر در صورت عشق آمد

بر طالع ماه خود تقویم عجب بست او

خورشید به تیغ خود آن را که کشد ای جان

فرهاد هوای او رفتست به که کندن

من بس کنم ای مطرب بر پرده بگو این را

خامش که به پیش آمد جوزینه و لوزینه