ای خفته به یاد یار برخیز

زنهارده خلایق آمد

جان بخش هزار عیسی آمد

ای ساقی خوب بنده پرور

وی داروی صد هزار خسته

ای لطف تو دستگیر رنجور

ای حسن تو دام جان پاکان

خون شد دل و خون به جوش آمد

معذورم دار اگر بگفتم

ای نرگس مست مست خفته

زان چیز که بنده داند و تو

زان پیش که دل شکسته گردد