در آن شبی که کنی از دکان و خانه عبور

که هیچ وقت نبودی ز چشم من مستور

به وقت لذت و شادی به گاه رنج و فتور

رهی ز ضربت مار و جهی ز وحشت مور

شراب و شاهد و شمع و کباب و نقل و بخور

چه های و هوی برآید ز مردگان قبور

ز بانگ طبل قیامت ز طمطراق نشور

دماغ و گوش چه باشد به پیش نفخه صور

اگر به خود نگری یا به سوی آن شر و شور

که چشم بد بود آن روز از جمالم دور

که روح سخت لطیفست عشق سخت غیور

شعاع آینه جان علم زند به ظهور

مراهقان ره عشق راست روز ظهور

نشسته بر لب خندق ندیدیی یک کور

دهان بسته تو غماز باش همچون نور