خطی که فاعتبروا منه یا اولی الابصار

که خویش لقمه کند پیش عشق مردم خوار

ولیست لقمه شیرین نوش نوش گوار

سه پیل هم نخورد مر تو را مگر به سه بار

تویی چو مرغ ابابیل پیل کرده شکار

تو را چه مرغ مسمن غذا چه کژدم و مار

گهی سیاه کنی جامه و لب و دستار

مگر که بر تو نهد پای خالق جبار

ندا کند که شدم سیر هین قدم بردار

که رسته اند ز خویش و ز حرص این مردار

نجوید او خر و اشتر که هست شیرسوار

از آن شمار شود گیج و خیره روز شمار

کمینه چاکر تو شمس گنبد دوار