کس بی کسی نماند می دان تو این قدر

زین خانه گر روم من و خانه تهی کنم

میراث مانده است جهان از هزار قرن

تنها نه آدمی حیوان نیز همچنین

شب آفتاب اگر برود هم ز بام چرخ

گر ترک یک هنر بکند مرد طبع او

زیرا که بر دل همه خلقان موکلیست