86
غزل شمارهٔ ۱۱۰۵
ای خیالت در دل من هر سحور
می خرامد همچو مه یک پاره نور
نقش خوبت در میان جان ما
آتش و شور افکند وانگه چه شور
آتشی کردی و گویی صبر کن
من ندانم صبر کردن در تنور
یاد داری کآمدی تو دوش مست
ماه بودی یا پری یا جان حور
آن سخن هایی که گفتی چون شکر
وان اشارت ها که می کردی ز دور
دست بر لب می زدی یعنی که تو
از برای این دل من برمشور
دست بر لب می نهی یعنی که صبر
با لب لعلت کجا ماند صبور
رو به بالا می کنی یعنی خدا
چشم بد را از جمالم دار دور
ای تو پاک از نقش ها وز روی تو
هر زمانی یوسفی اندر صدور