انجیرفروش را چه بهتر

ماییم معاشران دولت

ای ساقی ماه روی زیبا

از روی تو تاب یافت خورشید

ماییم بلای دی چشیده

بشنو ز بهار نو سقاهم

لوح دل را ز غم فروشوی

ای تو همه را ولی نعمت

در سایه ات ای درخت طوبی

بر عشق و جمال دوست وقفیم

بر هر که گزید خدمت تو

آن کس که بود مرید خورشید

مخمور شدند قوم و تشنه

جان را بده از مزوره خویش

یک قوم همی رسند مهمان

ما گاو و شتر کنیم قربان

چه گاو که می سزد به قربان

تو نیز شتردلی رها کن

شکر گفتم قدح نگفتم

ور این نکنی خموش گردم