باز بلبل لحن موسیقار داشت

گل بگلزار آتش از رخسار زد

عشق او خونخوار بوده است و بود

مصحف رخسار اگر بنموده است

زان شب عالم تمامی روز کرد

نی همین در کار جانبازی ست دل

گر خرد آرد کلیمی لیک عشق

معنیش را رجعت و تکرار نیست

باز شد با هر گدائی همنشین

زان لبم هر دم شفائی میرسد

تا چه واقع شد که با صد ناز باز