الهی بر دلم ابواب تسلیم و رضا بگشا

رهی ما را بسوی کعبهٔ صدق و صفا بنما

ببسط وجه و اطلاق جبین اهل تسلیمت

بعقد گیسوان پردهٔ عصمت نشینانت

درون تیرهٔ دارم ز خواطرهای نفسانی

بود دل چند رنجور از خمار و بسة میخانه

درون درد پردردی بده کاید عذابش عذب

از این ناصاف آب در گذر افزود سوز جان

پرافشان در هوایت طایران و مرغ دل دربند

ز پیچ و تاب راه عشق اندر وادی حیرت

در گنجینهٔ حق الیقین را نام تو مفتاح

زغم لبریز و خوندل چون صراحی تا بکی اسرار