ای آتش هوای تو در جان عالمی

از حال من مپرس که دارم دلی ز هجر

عالم بهم زنی تو بیک چشم همزدن

گشتم جدا ز خاک دری کز هوای او

دوشیزگان سبزه بصحرا برون شدند

تا نکته ز سر میانت بیان کند