اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی

رفیقانت کشش دارند و کوشش

به ترسا زادهٔ طبعی گرفتار

همه اهل حرم در انتظارت

کتاب دیو کردی نامهٔ حق

تو اینجا تن زده تنها نشسته

تو دانی شاه قدست همنشینست

دلاگر گلشن ار گلخن ز خود جوی

هر آنروحی که پاک از لوث طبع است

دلی طبعی که دور از نور روح است

بیا فرمان ببر فرمان دهی کن

خریداران یوسف را ببایست

که هر کاسد قماشی نیست لایق

الا یا ساقیاً خمراً طهوراً

نیابد ره باسرار حق الا