خاک در تو ما را به ز آب زندگانی

هر درد و غم که داری خواهم بجان که باشد

دست شکستگان گیر ای صاحب مروت

نبود پناه ما را جز خاک آستانت

آن بخت کو که باشم چون بندگانت بخدمت

گر تند باد غم داد گلزار عمر بر باد

ترکان چشم مستت غارتگر دل و دین

این کاروان آهم از کعبه دل آیند