گرم صدبار میرانی مدامت مدح گو باشم

بخون آلودهٔ تیغ ویم همدم مده غسلم

بملک عشق گر من بی سر و پایم مکن عیبم

تن ار چون رشته سازم عشق آن یوسف کنم زیبد

هوای آن بود بر سر که گیرم گلرخی در بر

برآنم تا شود چنگم هم آواز ونیم دمساز

ز شوق قد او شد اشک طوبی جویبار خلد

مراراندن ز باغ ای باغبان ز انصاف بیرونست

کند گه جای مسجدگه کلیسا گه کنشت اسرار