در آن بی گه که در جو خفته بود آب

که کرد از هزیمت مرغ جانم

که برخیزد سپند از روی آتش

که خود را ساختم گم در میانه

به آن صیاد جان بودم گمان بر

که تا در می گشودم مرده بودم