ز ملک وصل اسباب اقامت را روان کردم

رسیدم چون به غرقاب بلا لنگر گران کردم

تحمل را به آن طاقت شکن خاطرنشان کردم

بزور صبر جرات در شکست آن کمان کردم

ز دعوی با صبا آسودگی را همعنان کردم

فکندم جوشن طاقت ببر خود را نشان کردم

جفا را جرات افزودم بلا را کامران کردم

کمر بستم به سختی ترک آن نازک میان کردم

به بال سعی پرواز از زمین تا آسمان کردم

چو شمع از تیغ غیرت نطق را کوته زبان کردم

دگر سلطان غیرت هرچه فرمود آنچنان کردم