زان آستان که قبلهٔ ارباب دولت است

چشم ز عین بی بصری مانده بی نصیب

رویم که نیست بر کف پایش به صد نیاز

دوشم که نیست غاشیه کش در کاب تو

دستم که نیست پیش تو بر سینهٔ صبح و شام

پایم ازین گنه که نه جاری به راه توست

گر دور چرخ مانعم از پای بوس توست

بر من جفاست ورنه سلیمان عهد را

من بعد روی محتشم از هیچ رومباد