محتشم چون عمر صرف خدمت وی میکنی

توسن عمر آن جهان پیما ستور باد پا

سختی راه محبت را دلیل این بس که تو

ساقیا بر ساحل غم مانده ام وقتست اگر

سنبل از تاب جمالت می نشیند در عرق

آهوان در پایت ای مجنون از آن سر می نهند

گفته بودی می کنم با محتشم روزی وفا