62
غزل شمارهٔ ۵۷۱
توسن حسن کرده زین طفل غیور سرکشی
تا تو نگاه کرده ای گشته بلند آتشی
سکه عشق می شود تازه که باز از بتان
نوبت حسن می زند کودک پادشه وشی
گشته به قصد بی دلان مایل خانه کمان
صید فکن خدنگی از پادشاهانه تر کشی
سهم کشنده ناوکی می کشدم که در پیم
داده عنان رخش کین صید کشی کمان کشی
در حرکات پشت زین هست سبک تر از صبا
آن که بپا نشست ازو کوه کشیده ابرشی
ای منم از خمار غم کز تازه دگر
ساقی عشق در قدح کرده شراب بی غشی
باز به بزم زلف را دام که کرده بوده ای
کامد از انجمن برون محتشم مشوشی