همهٔ آیینهٔ رخان را خجل از روی تو ساخت

آن که بالای دو رخ طاق دو ابروی تو ساخت

آفرین کرد چو نخل قد دلجوی تو ساخت

کار خویش از مدد قوت بازوی تو ساخت

مهر پر کوکبه را سنگ ترازوی تو ساخت

آشیانی عجب اندر شکن موی تو ساخت

سر پرشور مرا خاک سر کوی تو ساخت

به نخستین نگه از نرگس جادوی تو ساخت

رفت و پنهان ز تو با چشم سخنگوی تو ساخت

پیش دستی صبا بی خودم از بوی تو ساخت

این که یک مرتبه جا در دل بدخوی تو ساخت