دل من کس ندارد الا تو

که به روز آورم شبی با تو

مرهم زخم بی مدارا تو

چشم من نور چشم آنها تو

بگذاری مرا شکیبا تو

به جگر گوشه ای برون آ تو

بهره داری ز دین و دنیا تو

این گنه بنده می کنم یا تو

سر چو مجنون نهی به صحرا تو